Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο το 1925. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εντάσσεται αρχικά στην ΕΠΟΝ και μετέπειτα στο ΕΑΜ, ενώ σπουδάζει μουσική στο Ωδείο Αθηνών με δάσκαλο τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Ήδη από την περίοδο των σπουδών του έχει αρχίσει να συνθέτει, και κάποια από τα έργα του έχουν παρουσιαστεί από την ορχήστρα του Ωδείου και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Στον Εμφύλιο συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ικαρία και μετά στη Μακρόνησο. Το 1950 τελειώνει τις σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών και το 1954 πηγαίνει στο Παρίσι με υποτροφία για να σπουδάσει μουσική. Εκεί συνθέτει μουσική για μπαλέτο, για τον κινηματογράφο αλλά και διάφορα συμφωνικά έργα και έργα μουσικής δωματίου. Συνθέτει τον Επιτάφιο το 1958 και ολοκληρώνει το Άξιον Εστί το 1964, ενώ έχει επιστρέψει στην Ελλάδα από το 1960. Η μουσική του δραστηριότητα τα επόμενα χρόνια είναι έντονη. Μετά την επιβολή της δικτατορίας τον Απρίλιο του 1967, ο Θεοδωράκης συλλαμβάνεται και κρατείται για περίπου τρία χρόνια σε διάφορες φυλακές και τόπους εξορίας. Ωστόσο δεν σταματά να γράφει κυρίως τραγούδια, τα οποία διοχετεύει στο εξωτερικό. Τελικά, το 1970 αποφυλακίζεται και φεύγει για τη Γαλλία, όπου θα αναμειχθεί ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από τις πολυάριθμες συναυλίες του σε όλο τον κόσμο. Το 1972 συνθέτει και παρουσιάζει το Canto General στην πρώτη του μορφή. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1974 και εκλέγεται βουλευτής από το 1981 έως το 1986 και από το 1989 έως το 1992. Παράλληλα, το συνθετικό του έργο δεν σταματά και εμπλουτίζεται με συμφωνικά έργα, μπαλέτα και κύκλους τραγουδιών.

Με την όπερά του Λυσιστράτη, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2002, ο Θεοδωράκης ολοκλήρωσε μια τετραλογία βασισμένη στο αρχαίο δράμα, τα άλλα έργα της οποίας είναι η Μήδεια, η Ηλέκτρα και η Αντιγόνη. Ο Θεοδωράκης χρησιμοποίησε μελωδικά και ρυθμικά σχήματα που στόχο είχαν να αναδείξουν το λιμπρέτο της όπερας.