Από μεγαλοαστική οικογένεια Εβραίων που ασπάστηκαν το χριστιανισμό, ο Φέλιξ Μέντελσον απήλαυσε όλα τα προνόμια της τάξης του: εξαιρετική μόρφωση, μουσική παιδεία και ένα περιβάλλον καλλιτεχνών και πνευματικών ανθρώπων. Η καριέρα του ήταν πετυχημένη σε όλες τις εκφάνσεις της: συνθέτης, πιανίστας, οργανίστας, μαέστρος, δάσκαλος και ...μουσικολόγος. Ο Μέντελσον ήταν ο πρώτος που διηύθυνε τα Κατά Ματθαίον Πάθη του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (ξεχασμένα μετά το θάνατο του συνθέτη το 1750), ανασύροντάς τα από τη λήθη και βοηθώντας έτσι στην αναβίωση της «παλαιάς μουσικής». Αυτό έγινε το 1829, όταν ο Μέντελσον ήταν μόνο 20 ετών, ενώ το 1843 ίδρυσε το Ωδείο της Λιψίας, αναθέτοντας στον Ρόμπερτ Σούμαν τη διδασκαλία πιάνου και σύνθεσης. Στις πολυάριθμες συνθέσεις του (ανάμεσά τους συμφωνίες, ορατόρια, κοντσέρτα και σουίτες) γίνεται φανερή όχι μόνο η κλασική μουσική του παιδεία αλλά και ο θαυμασμός του για τα έργα παλαιών συνθετών, όπως ο Μπαχ, ο Χαίντελ, ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν. Σε μερικές συμφωνίες του μάλιστα περιέλαβε και χορωδιακά μέρη κατά το πρότυπο της Ένατης Συμφωνίας του Μπετόβεν.