Αυτός ο πρίγκιπας από τη Βενόζα ήταν από τους λίγους συνθέτες αριστοκρατικής καταγωγής (στην Αναγέννηση ήταν υποτιμητικό για έναν ευγενή να συνθέτει επώνυμα ή να εκδίδει τα έργα του). Η ζωή του ήταν θυελλώδης, καθώς δολοφόνησε τη γυναίκα του και τον εραστή της για να παντρευτεί αργότερα τη Λεονόρα ντ’ Έστε, ανιψιά του δούκα της Φερράρας. Τα μαδριγάλια του είναι ιδιαίτερα εκφραστικά, με ασυνήθιστα πολλές για την εποχή διαφωνίες. Οι ακραίοι πειραματισμοί του με τη χρωματική μουσική επηρέασαν ακόμη και συνθέτες του 20ού αιώνα, όπως τον Ιγκόρ Στραβίνσκι.