Από τα έγχορδα με τόξο (δοξάρι) ξεχωρίζουν τα όργανα της οικογένειας της βιόλας ντα γκάμπα (viola da gamba), κατασκευασμένα σε διάφορα μεγέθη. Είχαν έξι χορδές, βραχίονα με τάστα και παίζονταν ακουμπισμένα πάνω στα γόνατα ή στερεωμένα μεταξύ των ποδιών, απ΄ όπου προέρχεται και η ονομασία τους.

Νυσσόμενο έγχορδο, το λαούτο είχε ηχείο με σχήμα αχλαδωτό και βραχίονα φαρδύ, χωρισμένο σε τάστα. Την εποχή αυτή είχε έξι διπλές χορδές (στην πραγματικότητα πέντε διπλές και μία μονή για να παίζει τη μελωδία).

Στην Ισπανία, το δημοφιλέστερο νυσσόμενο έγχορδο ήταν η βιουέλα ντε μάνο (vihuela de mano), αραβικής προέλευσης, που ήταν ένα είδος μικρής κιθάρας, με τρόπο παιξίματος και δακτυλοθεσίας όμοιο με του λαούτου.