Διαδέχθηκε τον Λουλλύ σαν συνθέτης γαλλικής όπερας, αλλά κατηγορήθηκε ότι, αντίθετα με τον προκάτοχό του, έγραφε με τρόπο μπαρόκ, δηλ. αφύσικο! Έτσι οι διανοούμενοι στο Παρίσι χωρίστηκαν σε δύο στρατόπεδα, τους «Ραμίστ», που υποστήριζαν τον Ραμώ, και τους «Λουλλίστ», που υποστήριζαν το μουσικό ύφος του Λουλλύ. Το 1722 ο Ραμώ έγραψε ένα πολύ σημαντικό θεωρητικό έργο, την Πραγματεία για την Αρμονία, που καθιέρωσε τους κανόνες που διέπουν το νέο Τονικό Μουσικό Σύστημα, δηλ. το πώς λειτουργούν οι συνηχήσεις (συγχορδίες). Έτσι ο Ραμώ θεωρείται ο πατέρας της τονικής μουσικής. Εξαιρετικά δυναμικός, πέθανε σε ηλικία 81 ετών και στο νεκροκρέβατό του μάλωσε τον παπά γιατί έψαλλε φάλτσα!