Οι Λαμπελέτ ήταν αξιόλογη μουσική οικογένεια, που έβγαλε αρκετούς μουσικούς των οποίων η φήμη δεν περιορίστηκε στα Ιόνια νησιά αλλά εξαπλώθηκε σε όλη την Ελλάδα και μάλιστα στην Αθήνα του 20ού αιώνα, όπως θα δούμε αργότερα. Ο πρώτος ήταν ο Ελβετός πιανίστας και δάσκαλος Ευτύχιος Λαμπελέτ, ο οποίος εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα το 1832. Μουσικός έγινε και ο γιος του Εδουάρδος Λαμπελέτ (1820-1903), ο οποίος ήταν πατέρας των επίσης μουσικών Ναπολέοντα (1864-1932), Λουδοβίκου (1868-1928), Κορίνας (1873-1955) και Γεωργίου (1875-1945).

Ο Ναπολέων Λαμπελέτ σπούδασε στο Ωδείο της Νάπολης στην Ιταλία και στη συνέχεια διορίστηκε καθηγητής στο Ωδείο Αθηνών, απ’ όπου όμως παραιτήθηκε γρήγορα. Το 1895 έφυγε από την Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου έκανε λαμπρή καριέρα ως μαέστρος και συνθέτης. Διετέλεσε μαέστρος της μεικτής χορωδίας στην Αγία Σοφία του Λονδίνου. Ο Ναπολέων Λαμπελέτ συνέθεσε όπερες, οπερέτες, έργα για πιάνο καθώς και σκηνική μουσική. Έγραψε έντεχνα τραγούδια σε ποίηση γνωστών Ελλήνων ποιητών. Το τραγούδι Άνοιξις σε ποίηση Ιωάννη Πολέμη φανερώνει τον κοσμοπολιτισμό του συνθέτη, με τη χρησιμοποίηση ελληνικών στίχων σε μια μουσική που παραπέμπει στα τραγούδια του μουσικού θεάτρου της Ευρώπης.

Ο Γεώργιος Λαμπελέτ (1875-1945) σπούδασε κι αυτός στο Ωδείο της Νάπολης στην Ιταλία. Είναι προφανές ότι οι δεσμοί των Επτανήσιων συνθετών με την Ιταλία ήταν πολύ στενοί. Ο Γεώργιος, εκτός από συνθέτης και δάσκαλος μουσικής, υπήρξε και μουσικοκριτικός, ενώ είχε δημοσιεύσει πλήθος άρθρα σε διάφορα περιοδικά της εποχής. Ήταν ο πρώτος μουσικός που μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας εθνικής μουσικής. Η μουσική του εμπεριέχει στοιχεία από την ελληνική δημοτική μουσική παράδοση, αφού άλλωστε έτσι του επιτάσσει και η ιδεολογική του προσέγγιση γύρω από τη σύνθεση. Αυτό μπορεί να το ακούσει κανείς στο τραγούδι Στον κάμπο, όπου χρησιμοποιούνται ρυθμικά και μελωδικά στοιχεία που θυμίζουν την παραδοσιακή μουσική.