Αποτελείται από δύο ξεχωριστούς παράλληλους ξύλινους σωλήνες, που ενώνονται στο άκρο τους με έναν τρίτο σωλήνα λυγισμένο σε σχήμα U. Επειδή το όργανο είναι βαρύ, κρεμιέται στο λαιμό με έναν ιμάντα ή στηρίζεται στο πάτωμα με ένα μεταλλικό στήριγμα. Είναι όργανο με διπλή γλωττίδα, σαν το όμποε.

Ο ρόλος του μέσα στα ξύλινα πνευστά αντιστοιχεί με αυτόν του βιολοντσέλου στα έγχορδα. Η μουσική του έκταση καλύπτει περίπου τρεισήμισι οκτάβες. Ο ήχος του, πλούσιος και βαθύς, έχει τον χαρακτηριστικό ένρινο και «καλαμένιο» ήχο των οργάνων με διπλή γλωττίδα.

Το φαγκότο είναι από τα σημαντικά ξύλινα πνευστά της ορχήστρας. Κατά την Μπαρόκ και Κλασική εποχή, οι συνθέτες πολύ σπάνια του ανέθεταν σολιστικό μέρος. Την εποχή εκείνη συνήθως έπαιζε τη γραμμή του μπάσου των ξύλινων πνευστών ή ντουμπλάριζε τη μουσική του βιολοντσέλου.

Το φαγκότο μπορεί να αποδώσει με πολύ χιούμορ ορισμένα κομμάτια.

Ωστόσο σε άλλες περιπτώσεις το άκουσμά του μπορεί να έχει σοβαρό ή και μελαγχολικό χαρακτήρα.