Μια μεμβράνη από δέρμα (σήμερα και από πλαστικό) είναι τεντωμένη πάνω από ενα χάλκινο ημισφαιρικό ηχείο, σαν χύτρα, και στερεώνεται με ένα μεταλλικό δαχτυλίδι και βίδες σε σχήμα Τ. Τα τύμπανα κουρδίζονται με την αυξομείωση της τάσης της μεμβράνης. Όσο πιο τεντωμένη είναι η μεμβράνη, τόσο πιο οξύς ο ήχος και το αντίστροφο.

Τα τύμπανα κρούονται με μπαγκέτες που, ανάλογα με την επιθυμητή ένταση και το επιθυμητό ηχόχρωμα, η «κεφαλή» τους καλύπτεται με φελλό, τσόχα, ξύλο κ.ά. Σήμερα στην ορχήστρα χρησιμοποιούνται συχνά «χρωματικά» τύμπανα, στα οποία το τονικό ύψος αλλάζει εύκολα με τη βοήθεια ενός πεντάλ.

Μερικές από τις συνηθισμένες τεχνικές παιξίματος είναι: οι απλές κρούσεις με μπαγκέτες, το ρούλο, το γκλισάντο, δηλαδή το γλίστρημα από το ένα τονικό ύψος στο άλλο, που μπορεί να παιχτεί μόνο από τα «χρωματικά» τύμπανα. Από τον 17ο αιώνα και μετά, τα τύμπανα απέκτησαν μια θέση στην ορχήστρα και για μια μεγάλη χρονική περίοδο (Μπαρόκ και Κλασική εποχή) ήταν τα μόνα της κρουστά.