Η ποικιλία των ιδιοφώνων που παράγουν «θορύβους» είναι απεριόριστη. Μερικά προέρχονται από την παραδοσιακή μουσική διαφόρων λαών και άλλα επινοούνται από τους συνθέτες για ειδικά ηχητικά εφέ.

Οι μαράκες είναι ένα ζευγάρι κρόταλα σε σχήμα σφαιρικό, με ένα χερούλι που προεξέχει. Γεμίζονται από μικρά, σκληρά αντικείμενα, που καθώς σείονται ηχούν. Οι Ινδιάνοι της Νότιας Αμερικής, από τους οποίους προέρχονται, χρησιμοποιούσαν για ηχείο τα ξεραμένα κελύφη καρπών, ενώ για ηχογόνα σώματα χρησιμοποιούσαν σπόρους, χαλίκια, κοχυλάκια, χάντρες κ.ά. που είχαν γι’ αυτούς μαγική σημασία.

Η ξύστρα ή γκουίρο (ισπ. guiro) αποτελείται από ένα ξύλινο ηχείο με βαθιές χαραγματιές, που «ξύνεται» από τον εκτελεστή με τη βοήθεια ενός ξύλινου ραβδιού. Στα νησιά της Καραϊβικής, απ’ όπου προέρχεται, το ηχείο αποτελείται από το ξεραμένο κέλυφος ενός μεγάλου καρπού.

Οι κλάβες(ισπ. claves) είναι ένα ζευγάρι κοντά ραβδιά από σκληρό ξύλο, που κρούονται μεταξύ τους. Χρησιμοποιούνται συχνά στη λατινοαμερικάνικη μουσική. Το ραβδάκι που κρούεται κρατιέται με τέτοιο τρόπο, ώστε ο παραγόμενος ήχος να αντηχεί στο κοίλο της παλάμης.

Γουντ μπλοκ (αγγλ. wood block). To ηχογόνο σώμα του αποτελείται από ένα κομμάτι σκληρό ξύλο που μπορεί να πάρει διαφορετικά σχήματα και το οποίο κρούεται από μπαγκέτες.

Υπάρχει το κινέζικο γουντ μπλοκ, που παράγει έναν κούφιο ήχο ακαθόριστου τονικού ύψους

και το τεμπλ μπλοκ (temple block, temple=ναός). Κατασκευάζεται σε διάφορα μεγέθη και παράγει φθόγγους.

Διάφορα ειδικά ηχοχρώματα παράγονται επίσης από μια μεγάλη ποικιλία ασυνήθιστων ιδιόφωνων όπως, κουδουνάκια, ροκάνες, κουδούνες αγελάδων, αλυσίδες, σειρήνες, σφυρίχτρες, γυαλιά που σπάζουν, μηχανές που μιμούνται το σφύριγμα του αέρα, οδοντωτά κρόταλα που μιμούνται τους πυροβολισμούς, μαστίγιο κ.ά.